قدرت کلمات

در دوران کودکي، مادربزرگي داشتم که اين مصرع را زياد زمزمه مي کرد: "مي بخور، منبر بسوزان، مردم آزاري نکن" يکبار مفهومش را پرسيدم که جوابم را اينگونه داد: "يعني حرف بدي نزني که دوستانت را ناراحت کني يا کار زشتي انجام ندهي که باعث آزار کسي شود؛ يعني حرف ها قيمت دارند، هر حرفي را در هر جا و به هر کس نبايد زد؛ آدم بايد حرف هاي قشنگ و زيبا بزند تا ديگران دوستش داشته باشند و . . . " فارغ از اينکه چقدر معناي اين مصرع درست بيان شده بود يا نه و فارغ از اينکه برداشت نادرست از اين شعر مي توانست باعث آسيب هايي مثل مهر طلبي و يا تأئيدطلبي بشود، اما اين جوابش همراه با لحن قاطع و مهربانش آنچنان بر جانم نشست که حدوداً چهار دهه آويزۀ گوشم بوده و مراقب بوده ام که با کلامم يا رفتارم باعث رنجش کسي نشوم. بعد از آن دوران، مجدداً حدود دوازده سال پيش بود که در کتاب "حکايت دولت و فرزانگي "نوشتۀ "مارک فيشر" با اصطلاح "قدرت کلمات" آشنا شدم و مجدداً حرف هاي مادربزرگ برايم تداعي شد؛ خيلي برايم جالب بود، اينکه کلماتي که از دهان ما خارج مي شود، قدرت دارند، وزن دارند و خيلي از وقتها مي توانند جادو کنند، غوغا کنند! آن موقع ديگر مشغول آموزش و مشاوره شده بودم و بيشتر از قبل حواسم را جمع کردم که مراقب کلام و حرف هايم باشم، چون کاملاً به تجربه هم دريافته بودم و مطمئن بودم که کلام کار خودش را مي کند و اگر زيبا و بجا و با فکر حرف بزنم باعث روشنايي و آباداني و اگر بيجا و زشت و بدون فکر حرف بزنم باعث دلگيري و تاريکي و ويراني مي توانم بشوم. به خوبي درک کرده بودم که در هر جايگاهي که باشيم، کلمات کار خودشان را مي کنند؛ فقط هر چقدر جايگاه اجتماعي مان بالاتر باشد، ميزان و شدت آباداني و ويراني سخنان مان بيشتر خواهد شد.  امروز به طور اتفاقي، فيلم زير بدستم رسيد، يک سخنراني با عنوان "قدرت کلمات" از آقاي محمد قحطاني(Mohammed Qahtani) که به سبک سخنراني هاي TED بود؛ کنجکاو شدم و اين فيلم هفت دقيقه اي را ديدم. پيشنهاد مي کنم قبل از مطالعۀ مطلب، اين فيلم را حتماً ببينيد. به جرأت مي توان گفت اکثر جنگ ها و دعواها ، قهرها و تنش ها، دليلش عدم آگاهي از مهارت هاي ارتباطي است! بقیه مطلب در وبلاگ:  http://rezajoshan.com/post/208