شادی و درس خواندن بچه ها

شادی بچه‌ها را نگیریم. درس خواندن تنها هدف زندگی نیست. الان در خردادماه هستيم ؛ فصل امتحانات  و بسياري از شما، در خصوص درس خواندن فرزندانتان سخت گيري هاي خاص خودتان را داريد يا همسرتان اين ويژگي را دارد. يکي دو سال پيش پسر من که آن موقع حدودا  دوازده ساله بود رفته بود در محوطه پايين ساختمان که با دوستانش فوتبال بازي کند، در آن مدت دائما همسرم صدايش مي کرد که بازي را تمام کند و بيايد خانه براي درس خواندن. از يک طرف به همسرم حق ميدادم که نگران آينده فرزندمان باشد و از طرف ديگر يک چيزي در دلم مي گفت بچه ها حق دارند که بخواهند بازي کنند.  اين موضوع  حسابي فکرم را درگير کرده بود تا اينکه بالاخره به همسرم اينطور گفتم:  ما  در   تلاشيم تا فرزندمان  طوري درس بخواند که در آينده در يک رشته خوب و در يک دانشگاه خوب بتواند ادامه بدهد و يک شغل خوب پيدا کند  و بعد از اينکه در شغلش پيشرفت کرد آن موقع در سن مثلا 50 سالگي بخواهد  بردن و باختن را تجربه کند شکست را لمس کند و . . . تازه بايد يکي مثل من را دعوت کند که کار تيمي به او و همکارانش درس بدهد خلاقيت و هوش هيجاني بخواهد ياد بگيرد تلاش کند که در آن سن و سال مهارت هاي زندگي ، مديريت خشم ، مديريت استرس ، مهارت هاي ارتباطي مؤثر را آموزش ببيند.  که اصولا هم خيلي نمي تواند برايش اثربخش باشد و تغييري در آن بوجود بياورد  چرا نگذاريم که فرزندانمان در همين بچگي با هم سن و سالهاي خودشان اين ها را ياد بگيرند و تجربه کنند  من مديران زيادي را ديدم که در يک رشته خوب درس خواندند و از يک دانشگاه خوب فارغ التحصيل شدند ولي الان نمي توانند با همسر يا همکارانشان ارتباط موثر و سازنده اي داشته باشند.  بگذاريم بچه ها در همين سن و سال بچگي  اصول و مهارت هاي زندگي را ياد بگيرند حتي اگر اين باعث بشود که بجاي رشته و دانشگاه درجه 1 به رشته و دانشگاه درجه 2 بروند.  اصلا منظورم کم ارزش کردن درس و مطالعه و دانشگاه نيست بلکه مي خواهم بگويم که مهارت هاي زندگي هم به همان اندازه مهم و در زندگي ما تاثيرگذار است.  وگرنه همه ما مي دانيم که  همه بچه ها و يا همه آدمها مثل هم نيستند و چه بسا افرادي که هم به مدارج فوق العاده تحصيلي و شغلي رسيدند و هم مهارت هاي زندگي را بخوبي درک کردند و زندگي هاي شاد و موفقي هم دارند.  و اگر فرزند شما به هر دوي اين ها به موازات، توجه دارد که خيلي هم عاليست. اما اگر قرار، به اولويت بندي باشد، اهميت مهارت هاي زندگي مثل مهارت هاي ارتباطي و کنترل خشم و هدفگذاري و مديريت استرس کمتر از اهميت درس خواندن و مطالعه نيست. مطالعه بیشتر در وبلاگ:    http://rezajoshan.com/post/205