Columnist Özcan Akyol: 'Probeer jij maar eens uit te leggen hoe vernederend armoede is' | Het Uur

„Ik heb etniciteit heel belangrijk gemaakt in mijn boeken en heb te weinig aandacht gegeven aan mijn sociale klasse,” zegt Eus, die zijn verhaal opnieuw onder de loep neemt. Hij klom op de sociale ladder en veroverde, ondanks enorme obstakels, een plek binnen de elite, de literaire wereld. Maar eenmaal aangekomen merkt hij dat het toch niet helemaal zijn wereld is. Als sociale stijger ziet hij nu scherper: „Je bent pas echt ingeburgerd in je milieu als je er ook in opgroeit.” „Ik heb een hekel aan mijn eigen kinderen, omdat ik geleerd heb een hekel te hebben aan rijkeluiskinderen,” grapt hij. „Ik kan mijn kinderen niet kwalijk nemen dat ze in welvaart opgroeien, maar ze moeten niet denken dat het vanzelfsprekend is.” Hij wil anders zijn dan zijn eigen vader, die hij vaak een 'huistiran' noemt. Maar ook dat herziet hij in zekere mate: „Ik had een rottige vader, maar hij was ook slachtoffer. Slachtoffer van fabrieken hier in Nederland die heel snel veel personeel nodig hadden en eigenlijk op zoek waren naar moderne slaven.” Volgens Eus droeg zijn vader, net als hijzelf, de ambitie om artiest te worden. Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar [email protected]. Presentatie: Pieter van der Wielen Redactie en productie: Merel van Waalwijk van Doorn Mixage: Audiochef Muziek: Rufus van Baardwijk Foto: NRC Het interview is ook op YouTube te bekijken. Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.