58 - PG over 70 jaar China, de Volksrepubliek van Mao, Deng en Xi

Betrouwbare Bronnen aflevering 58 Met grootse feesten en parades herdenkt China dezer weken dat Mao 70 jaar geleden de macht definitief veroverde en in Beijing officieel de Volksrepubliek China uitriep. Deze reusachtige ceremonies zijn meteen het voorlopig hoogtepunt van het bewind van Mao’s opvolger Xi Jinping. PG Kroeger beschouwt die voorbije 70 jaar aan de hand van baanbrekend werk van twee Nederlandse auteurs en kijkt vooral ook naar de enerverende en vaak ook gruwelijke fasen waarin die zeven decennia van Chinese en daarmee wereldhistorie zich hebben voltrokken. En wat zeggen die ons voor straks, voor de komende decennia? Wat leren zij ons over Xi, zijn bewind en lange termijn visie en plannen? In die 70 jaar werd de communistische dictatuur van ‘Rood China’ geleid door drie mannen waarvan er in elk geval nu al twee zonder twijfel tot de groten der geschiedenis zullen blijven horen: Mao Zedong, Deng Xiao Ping en Xi. Daarbij dringt nu meer en meer ook buiten China door, dat Xi zich in velerlei opzicht spiegelt aan Mao en duidelijk veel minder aan Deng. PG wijst op een reeks vaak symbolische daden en stappen van Xi die laten merken, dat hij duidelijk wil maken: In mij heeft u niet een tweede Deng – de razend slimme kettingroker, bridgespeler en hervormer van slechts 1.55 meter lengte – maar de ware voltooier van het visioen van Mao, die net als ik een boomlange man was... Niet alleen in het manipuleren van sportrelaties met het Westen bewijst Xi dit, maar ook door een opmerkelijke wijziging van de fundamentele formulering van de Grondwet die ingrijpt in de relatie van elk Chinees burger en vooral ook van elke scholier en student met de persoon en het denken van Xi En die relatie lijkt nu vooral op die destijds van het volk met Mao, die zichzelf graag presenteerde als de idealistische dorpsonderwijzer uit zijn jonge jaren en als wijze, poëtische filosoof die bijna artistiek de weg naar het paradijs wees in epigrammen als 'Laat duizend bloemen bloeien, laat honderd scholen wedijveren'. Voor de echte fijnproevers van tientallen eeuwen hofcultuur, bureaucratische hiërarchieën, keizerlijke hyperbolen en oosterse verfijning is er de wijze waarop in China deze drie communistische heersers geduid, benoemd en betiteld worden. Een van had helemaal geen officiële ambtsaanduiding, had daar zelf ook geen behoefte aan. Dat maakte hoe men over hem sprak – en hoe hij daar zelf achteloos spottend over vertelde – alleen maar opmerkelijker. Een ander kreeg de eretitel van een soort loods van het schip van staat, de gids van de koers van partij, ideologie en natie. En Xi werd officieel ‘Hé Xin' genoemd, Kern Leider, maar niemand gebruikt die titel. Kort en goed – en met een speelse verbuiging van zijn naam – noemen de mensen hem ‘Zhuxi’. Met dank aan de diepe kennis van de taal en politieke cultuur van China bij een ex VVD-staatssecretaris van OCW kan PG die finesses van idioom, eretekens en Mandarijnencodes ontrafelen. De zeven decennia sinds 1949 behoren tot de meest ingrijpende en roerige in de geschiedenis van dit grote land met zijn enorme bevolking, culturen en historie. Na een periode van consolidatie en industrialisatie deed Mao zijn eerste poging als grootste revolutionaire denker en doener van de wereld de geschiedenis in te gaan. China moest ‘op twee benen gaan lopen’ en moest door ‘de Grote Mussen Campagne’ zelfs de natuur naar de hand van de ideologie zetten. De gruwelen, hongersnoden, burgeroorlogen en moordpartijen die dit veroorzaakte kennen hun gelijke bijna niet. Deng stabiliseerde en reorganiseerde namens het Rode Leger en het partijapparaat na enkele jaren de chaos die over land en volk heen klotste. Mao vergaf het hen nimmer. Binnen enkele jaren deed hij een tweede poging tot een ongebreidelde revolutionaire explosie. Die staat bekend als ‘de Grote Culturele Revolutie’ van de miljoenen jongeren die als de Rode Gardes van Voorzitter Mao een terreurbewind en verwoestingen over China spreidden. Opnieuw stortte dit het land economisch, logistiek, militair en in de openbare orde in het verderf. Miljoenen mensen verdwenen in een Goelag Archipel en werden afgebeuld in landbouw-communes en fabrieken, vaak zonder eten en rechteloos. Na Mao’s dood en een eerste opening naar het Westen in de jaren vlak daarvoor kwam Deng terug uit de strafkampen en werd in hoog tempo de man die China weer met zichzelf moest verzoenen en redden uit de chaos. In bijna 20 jaar, tot zijn dood in 1997, wees hij China een nieuwe koers, voerde ‘de Open deur Politiek’ in en pakte met ongekende energie aan. Zijn opvolgers waren bijna 20 jaar bewust kleurloze apparatsjiks die Dengs grote lijnen voortzetten en China een nieuwe wereldmacht maakten. Sinds 2012 en wellicht wel tot 2030 of langer kennen we het tijdperk Xi. Zal het hem lukken inderdaad de voltooier van het visioen van Mao te worden? Kan hij de diepe spanningen in het technologisch moderne, maar weer meer repressief-reactionair gestuurde land van meer dan een miljard mensen overwinnen of verergert hij ze? Misschien wordt het antwoord wel gegeven door Mao zelf, als hij als operazanger terugkijkt op zijn leven en dromen in een aria uit John Adams’ meesterwerk Nixon in China uit 1987! *** Leesvoer Annette Nijs - The China Factor, a 21st Century with Chinese Characteristics (The China Agenda, 2019) Frank Dikötter - Mao's massamoord (Spectrum, 2012) Frank Dikötter - De tragiek van de bevrijding (Spectrum, 2013) Frank Dikötter - De culturele revolutie (Spectrum, 2016) *** Eerdere afleveringen van Betrouwbare Bronnen over China Afl. 10: Bram van Ojik (GroenLinks) over onze relatie met China Afl. 24: Ties Dams over China's nieuwe keizer Xi Jinping Afl 25: PG: Hoe China ondanks boycot toch zake wilde doen met Nederland Afl. 30: Rob de Wijk: Het gevaar van China en Trump Tijdlijn BB 58 00:00:00 - Intro 00:06:32 - PG Kroeger (deel 1) 00:52:54 - PG Kroeger (deel 2) 01:33:28 - Uitro 01:34:10 - Einde Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.