Annemin Plakları 97. Bölüm - " Kazım'ın anısına... "

Kazım Koyuncu ilk Lazca rock müzik yaptığı grubu 'Zuğaşi Berepe' ile, hem de Diyarbakır'da konser verdi. 500 bin kişi Didou Nana'yı hep bir ağızdan söylemişti. Kazımlar, Karadeniz'den gelmişlerdi. Lazca, Hemşince, Gürcüce konuşarak, söyleyerek gelmişlerdi Diyarbakır'a ama Kürtçe konuşan ve insanlar onlara canıgönülden eşlik etmişti. Balkan kökenli vatandaşlar bile oradaydı. Müziğin, kültürün ve isyanın birleştiriciliği asıl böyle bir şeydi. Doğu Karadeniz'in sorunları ile Güney Doğu'nun ve Doğu'nun sorunları aynı isyanda birleşiyordu. Horon, halayla kol kola giriyordu kardeşçe. Çukur dizisindeki rap şarkıları gibi suni bir isyan olmadığı gibi, bu tür dizilerde çekilen tabancalar da yoktu. Üstelik silah, Karadeniz ve Doğu'da daha temsili olmasına rağmen. Yani demem o ki sevgili anlayıcılar, Çukur gibi diziler ne isyandır, ne birleştiricidir, ne ayırıcıdır, ne müziği müziktir, ne idüğü belirsizdir. Maalesef Kazım gibiler ve bu fırtına gibi müzik toplulukları azalmıştır. Ayrıca "bu hayatın heyecanı meyecanı yok" gibi umutsuz, yaşamı azımsayan sözler de çoğu insanın ağzına sakız olmuşken hakikaten esef ediyorum. Heyecansız, standart, popüler, bezgin, gıcık, uyuz şeylerle uğraşınca elbette heyecan kalmaz. Yaşama heyecanı kalp ritmi gibidir, zigzaglı ve dinamiktir, iner de çıkar da, azalır da çoğalır da. Aynı Kazım'ın bazı şarkılarında hüzünlenip bazısında coştuğumuz gibi... Daha çok ve özel podcastler için https://www.patreon.com/anneminplaklari 'a desteklerinizi bekliyorum. Linkteki 'About' başlığında açıklamamı okuyunuz. Teşekkür ederim.