#178 Wit Szostak i jego „Rumowiska”. Brodzenie w powieści rzece.

Odcinek #178, w którym pytam Wita Szostaka w Goyki 3 Art Inkubatorze w Sopocie czy jego P jak powieści są jak rzeki. 




To otwiera główny nurt spotkania wokół książki „Rumowiska”.
Ale sięgamy też w rozmowie po inne tytuły Wita. 
Zastanawiamy się nad dopływami O jak opowieści i dochodzimy do W jak wniosku, że pewnych P jak prawd o człowieku można się dowiedzieć tylko przez opowieść właśnie. 

Filozoficzne doświadczenie autora „Rumowisk” pomaga nam w drodze do poznania różnych sposobów B jak budowania powieści. 

Do tych myśli dostajemy się „Szczelinami” przez „Cudze słowa”. 

Mówimy o J jak języku, S jak samo-pisaniu, oraz o A jak autofikcji i E jak esejach. 

Przyglądamy się rodzinie i permanentnemu kryzysowi rodzicielstwa.
Pojawiają się postaci D jak dziadka, B jak babci. 
Trzyma nas N jak nieobecność, która nie pozwala opowiadać dalej.
Ani zadawać pytań. 

T jak tajemnicę przywołują wysokie, stare mieszkanie i W jak wędrowna szafa z lustrem, a pachnące chińskie G jak gumki do mazania zatrzymują Wita w zachwycie. 

Cały czas towarzyszy nam niepamięć i pamięć - wieloznaczność rzek.